La semaine passée, j’ai perdu le contrôle de mon espace aérien en assistant à l’engloutissement de mon prototype de chasseur en papier.
Mon adversaire, mademoiselle Stuka, encouragée par ce succès, a renforcé ses effectifs.
À cette première et indélicate mouette se sont joints deux mercenaires à la mine patibulaire, mademoiselle Focke-Wulf et mademoiselle Messerschmitt. Ce triumvirat s’est installé sur l’arrête supérieure du toit de la maison d’en face, encore de ce côté-ci du canal, légèrement décalée par rapport à mon habitation – je reste donc à portée de leurs attaques.
Si je déambule dans mon jardin où j’entreprends l’installation d’un abreuvoir pour les girafes, elles me suivent du regard avec une parfaite synchronicité.
Je ne dois pas laisser paraître la moindre faiblesse afin de maintenir un bon niveau de dissuasion, retardant une frappe en escadrille avec son éventuel et dévastateur bombardement au guano.
Heureusement, le programme de fabrication des catapultes à patates est bien avancé, et une fois la peinture sèche, je serai à même de disposer de plusieurs lanceurs en ordre de marche.
La couverture DCA devrait être suffisante pour déclencher des tirs de saturation empêchant l’approche de ces volatiles. Mon stock de pommes de terre me permettra de tenir jusqu’à l’arrivée de l’été.
Depuis le jour de la première attaque, je porte en permanence ma casquette de contrôleur, car j’ai réalisé que cela me donnait un air sévère et décidé.
En attendant le début des hostilités, elles, de leur côté, paradent avec le bec en avant, une allure martiale et les pattes tendues à l’équerre. Ces défilés sont à la fois inquiétants et ridicules.
Ils se déroulent sous la supervision d’une mouette d’état-major, seulement de passage les beaux jours, très grosse et prénommée Hermann.
Le temps presse et je dois encore m’équiper d’un projecteur puissant et d’une sirène d’alarme afin de contrecarrer les intrusions nocturnes et alerter mes voisins.
Utrecht, en entassant des sacs de sable devant la porte de ma maison
faut pas tenir le bec de la mouette si on écrit avec sa plume
Originele Nederlandse versie
René Gori en de drie gevederde krijgers meeuw
Vorige week verloor ik de controle over mijn luchtruim toen mijn papieren gevechtsprototype werd opgeslokt. Mijn tegenstander, Miss Stuka, aangemoedigd door dit succes, versterkte haar krachten. Deze eerste en onverdienstelijke meeuw kreeg gezelschap van twee huurlingen met een ziekelijk gezicht, Miss Focke-Wulf en Miss Messerschmitt. Dit triumviraat heeft zich gevestigd op de bovenkant van het dak van het huis aan de overkant, nog steeds aan deze kant van het kanaal, enigszins verschoven van mijn huis – zodat ik binnen het bereik van hun aanvallen blijf. Als ik mijn tuin inloop waar ik een drinkplaats voor de giraffen aan het aanleggen ben, volgen ze mijn blik met perfecte synchroniciteit. Ik mag niet de minste zwakte tonen om een goede afschrikking te behouden, zodat een aanval van het eskader met zijn uiteindelijke en verwoestende guano-bombardement wordt uitgesteld. Gelukkig is het productieprogramma voor de aardappelkatapult in volle gang, en zodra de verf droog is zal ik verschillende lanceerinrichtingen in werkende staat hebben. Het afweergeschut moet voldoende zijn om de nadering van deze vogels te voorkomen. Mijn voorraad aardappelen is voldoende tot de zomer komt. Sinds de dag van de eerste aanval draag ik altijd mijn controleurspet, omdat ik besefte dat het me een strenge en vastberaden blik gaf. Terwijl ze wachten op het begin van de vijandelijkheden, paraderen ze met uitgestoken snavels, een krijgshaftige blik en hun poten in een rechte hoek gestrekt. Deze parades zijn zowel verontrustend als belachelijk. Ze vinden plaats onder toezicht van een stafmeeuw, die alleen op mooie dagen langskomt, erg groot is en Hermann heet. De tijd dringt en ik moet mezelf nog uitrusten met een krachtige schijnwerper en een alarmsirene om nachtelijke inbraken te verijdelen en mijn buren te waarschuwen.
Utrecht, zandzakken stapelen voor mijn huis
je mag de snavel van de meeuw niet vasthouden als je met je pen schrijft…
liste des chroniques
dès 2024
pour le plaisir et bien d’autres choses… / voor plezier en vele andere dingen…
