Il y a peu, m’interrogeant sur le monde et les conséquences du non-respect des contingences, j’étais tombé sur une grande tache de rouille s’attaquant à l’un des montants de la barrière protégeant mon jardin des intrusions.
Ce défaut est la prémisse de l’effondrement à venir, car chacun sait que l’oxydation du fer est l’acte initial de la déstructuration de la matière.
Le gratte-ciel le plus gigantesque et le plus massif du monde ne peut résister à la gravité, si dans ses fondations et l’enrobement du béton, le métal se désagrège.
À l’évidence, je me dois d’intervenir, de faire usage d’une brosse métallique et d’appliquer une peinture anticorrosion.
Le problème, avec ce traitement, c’est qu’une différence notable apparaitra, rendant singulier ledit montant qui se retrouvera déparé en regard des autres.
La solution serait de le repeindre, mais s’il est le seul à être garni de retouches, les autres en prendront ombrage, et les quidams déambulant devant la barrière se demanderont : qu’est-ce que cela ?
Le plus sûr serait de tout repeindre, solution onéreuse, mais envisageable.
Mais… Si la couleur ne plait pas aux passants, je serai la risée de tout le quartier et ma réputation en sera entachée, déjà que quelques citoyens me prennent pour un excentrique.
Le mieux sera, je crois, d’organiser une consultation populaire sur la meilleure façon d’entretenir une barrière et d’obtenir le plus consensuel choix de la couleur.
Utrecht, après une nuit d’insomnie à cause de ma barrière
Originele Nederlandse versie
René Gori en de grote roest
Niet zo lang geleden, terwijl ik mij verwonderde over de wereld en de gevolgen van het niet in acht nemen van toevalligheden, stuitte ik op een grote roestvlek op een van de palen van het hek dat mijn tuin beschermt tegen indringers.
Dit defect is de voorbode van de komende instorting, want iedereen weet dat de oxidatie van ijzer de eerste daad is om de materie te destructiveren.
De meest gigantische en massieve wolkenkrabber ter wereld kan de zwaartekracht niet weerstaan als het metaal in de fundering en de betonlaag uiteenvalt.
Uiteraard moet ik ingrijpen, een staalborstel gebruiken en anti-corrosieverf aanbrengen.
Het probleem met deze behandeling is dat er een merkbaar verschil ontstaat, waardoor de genoemde paal zich onderscheidt van de andere.
De oplossing zou zijn om hem opnieuw te schilderen, maar als hij de enige is die wordt geretoucheerd, zullen de anderen aanstoot nemen, en mensen die langs het hek lopen zullen zich afvragen: wat is dit?
Het veiligste zou zijn om alles opnieuw te schilderen, wat een dure maar haalbare oplossing is.
Maar… Als de kleur de voorbijgangers niet aanspreekt, word ik het lachertje van de hele buurt en wordt mijn reputatie aangetast, want sommige burgers vinden me nu al excentriek.
Het beste zou zijn, denk ik, om een volksraadpleging te organiseren over de beste manier om een hek te onderhouden en de meest consensuele kleurkeuze te verkrijgen.
Utrecht, na een slapeloze nacht vanwege mijn slagboom
liste des chroniques
dès 2024
pour le plaisir et bien d’autres choses… / voor plezier en vele andere dingen…
